تریپو فوبیا چیست؟

تریپوفوبیا که اغلب به عنوان ترس از سوراخ های کوچک توصیف می شود، می تواند توسط تصاویر اشیاء به ظاهر بی ضرر مانند لانه زنبوری، حباب های قهوه و مرجان ایجاد شود.

آیا تا به حال با دیدن لانه زنبوری یا گل نیلوفر احساس کرده اید که پوست خود می خارد؟ اگر چنین است، ممکن است یک بیماری عجیب به نام تریپوفوبیا داشته باشید: ترس از خوشه های سوراخ های کوچک، برجستگی ها یا الگوهای دیگر.

علت این بیزاری عجیب چیست؟ محرک ها و علائم آن چیست؟ درباره آن چکار میتونید بکنید؟ آیا حتی یک شرط واقعی است؟ در اینجا همه چیزهایی است که باید در مورد تریپوفوبیا بدانید.

تریپوفوبیا چیست؟

به طور خلاصه، تریپوفوبیا ترس یا بیزاری از خوشه هایی از سوراخ های کوچک، برجستگی ها یا الگوهای دیگر است.

محرک های معمول تریپوفوبیا عبارتند از لانه زنبوری، توت فرنگی، غلاف دانه نیلوفر آبی، مرجان، انار، حباب، تراکم، طالبی، چشم حشرات، پوشش حیوانات و سایر الگوهای دیده شده در حشرات، حیوانات و غذاها.

حتی اجسام بی جان مانند سنگ ها با الگوهای تریپوفوبیک می توانند به عنوان یک ماشه عمل کنند.

هنگامی که فرد مبتلا یکی از این تصاویر را می بیند، علائمی مانند عرق کردن، لرزش، خارش، ترس، حالت تهوع، انزجار و اضطراب را تجربه می کند. با این حال، برخلاف مورد فوبیای معمولی، احساس اصلی مرتبط با تریپوفوبیا، انزجار است تا ترس.

برخی از مبتلایان حتی از غذاهایی مانند توت فرنگی که ممکن است باعث ایجاد این بیماری شوند اجتناب می کنند.

مشخص نیست که چند نفر تحت تأثیر تریپوفوبیا قرار دارند، اما یک مطالعه در سال 2013 در مورد این بیماری گزارش داد که از 286 بزرگسال، 11 درصد از مردان و 18 درصد از زنان نسبت به تصویر غلاف دانه نیلوفر آبی بیزاری داشتند. به این ترتیب، تریپوفوبیا ممکن است نسبتاً رایج باشد.

با وجود این، این سوال که آیا تریپوفوبیا یک فوبی واقعی است یا نه، به شدت مورد بحث است.

همانطور که مطرح می شود، تریپوفوبیا در نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5)، راهنمای تشخیصی اختلالات روانی که توسط روانشناسان استفاده می شود، گنجانده نشده است.

تحت طرح DSM، تریپوفوبیا در دسته «فوبیاهای خاص» مانند ترس از عنکبوت یا ارتفاع قرار می گیرد. با این حال، فوبیاهای خاص باید “ترس یا اضطراب مشخص” را تحریک کنند.

در مقایسه، تریپتوفوبیا بیشتر باعث ایجاد احساس انزجار می شود تا ترس.

اما این باعث نشد که تریپوفوبیا با صفحه ویکی‌پدیا، گروه فیس‌بوک و صدها تصویر، ویدیو و پست‌های رسانه‌های اجتماعی پرطرفدار، تبدیل به یک حس آنلاین شود.

چه چیزی باعث تریپوفوبیا می شود؟

دانشمندان کاملاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث تریپوفوبیا می شود، اما آنها نظریه هایی دارند. 

متداول ترین توضیحات مبتنی بر تکامل است زیرا ترس ها و فوبیاها اغلب با بیماری یا خطر مرتبط هستند.

برای مثال ترس از ارتفاع را در نظر بگیرید. بدون آن، اجداد ما ممکن است هرگز یاد نگرفته باشند که از صخره های خطرناک دور بمانند. 

به طور مشابه، ممکن است که مردم ترس رایج از عنکبوت ها را ایجاد کنند، زیرا بسیاری از آنها سمی هستند، بنابراین ما را تشویق می کنند که از عنکبوت ها دور بمانیم.

بنابراین، یک توضیح قابل قبول برای تریپوفوبیا این است که ” پاسخی آماده تکاملی ” به چیزهایی است که شبیه انگل ها یا بیماری های عفونی هستند.

به عنوان مثال، برخی از بیماری‌های عفونی قابل مشاهده – مانند آبله مرغان، مخملک، و برخی عفونت‌های انگلی – خوشه‌های کوچکی از سوراخ‌ها یا برجستگی‌ها را روی پوست ایجاد می‌کنند. 

بیزاری از این موارد می تواند به عنوان یک علامت هشدار دهنده برای دوری از افراد آلوده عمل کند.

این نظریه بر این واقعیت استوار است که حتی افراد سالم نیز از تصاویری از الگوهای پوستی که در این شرایط دیده می‌شوند بیزارند. 

با این حال، تنها افراد مبتلا به تریپوفوبیا به تصاویر خوشه‌ها در اشیاء بی‌ضرر، مانند غلاف دانه نیلوفر آبی یا حباب، واکنش مشابهی دارند.

از این نظر، تریپوفوبیا می تواند نسخه اغراق آمیزی از یک پاسخ طبیعی به علائم یا نشانه های انگل یا بیماری باشد که ما می خواهیم از آنها اجتناب کنیم.

این نظریه با این ایده سازگار است که احساس انزجار ممکن است پاسخی سازگار برای محافظت از خود در برابر بیماری باشد. 

همچنین توضیح می دهد که چرا انزجار، به جای ترس، علامت اصلی تریپوفوبیا است و چرا خارش پوست یا خزیدن نیز ممکن است رخ دهد.

نظریه مرتبط دیگری به نام فرضیه حفاظت غیرارادی در برابر درماتوز (IPAD) نشان می‌دهد که تریپوفوبیا پاسخی غیرارادی به دیدن تصاویری است که شبیه شرایط پوستی هستند.

محققان این فرضیه را در یک مطالعه در سال 2017 آزمایش کردند و از 856 نفر خواستند به تصاویر تریپوفوبیک نگاه کنند و در مورد مشکلات پوستی فعلی یا گذشته گزارش دهند.

آنها دریافتند که افرادی که سابقه مشکلات پوستی داشتند، نسبت به افرادی که سابقه نداشتند، سطح بالایی از ناراحتی را از تماشای تصاویر تجربه کردند.

نظریه های دیگر در مورد آنچه که فوبیا را تحریک می کند

نظریه رایج دیگر این است که تریپوفوبیا با بیزاری از حیوانات سمی یا خطرناک مرتبط است. اختاپوس حلقه‌ای آبی یکی از نمونه‌های موجود بسیار سمی است که الگوهایی از دایره‌های آبی را نشان می‌دهد.

بسیاری از حیوانات سمی و سمی دیگر، مانند چتر دریایی جعبه ای، مار تایپان داخلی، و قورباغه دارت سمی نیز الگوهای خوشه ای را نشان می دهند.

بنابراین، درست مانند احساس انزجار که ممکن است از ما در برابر بیماری محافظت کند. تریفوفوبیا نیز می تواند شکل اغراق آمیزی از بیزاری عادی نسبت به حیوانات خطرناک باشد.

علاوه بر این، یکی از تئوری‌های عجیب‌تر بیان می‌کند که افراد مبتلا به تریپوفوبیا دوست ندارند به تصاویر با دایره‌های کوچک و فشرده نگاه کنند.

زیرا مغز برای پردازش آنها به اکسیژن بیشتری نیاز دارد. به این ترتیب، بیزاری از این تصاویر می تواند راه مغز برای جلوگیری از اعمال بیش از حد باشد.

جالب توجه است، برخی از مطالعات همچنین ارتباط بین تریپوفوبیا و برخی اختلالات روانی را پیدا کرده اند. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2017 گزارش داد که افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در معرض افسردگی و اضطراب هستند.

با این حال، به طور کلی، هنوز خیلی زود است که بگوییم تریپوفوبیا چگونه ایجاد می شود یا چه چیزی باعث آن می شود، و تحقیقات بیشتری باید انجام شود.

آزمایش‌ ها و درمان‌ های تریپوفوبیا

از آنجایی که تریپوفوبیا یک بیماری شناخته شده نیست، هیچ تشخیص رسمی وجود ندارد. تنها راه برای اینکه بفهمید ممکن است از این وضعیت عجیب رنج ببرید یا خیر این است که خودتان را آزمایش کنید.

برای کسانی که امیدوارند بفهمند از تریپوفوبیا رنج می برند یا نه، تصاویر، مقاله ها و ویدئوهای زیادی به این موضوع اختصاص داده شده است. حتی می‌توان آزمایش‌هایی را انجام داد که نشان می‌دهد آیا شما تریپوفوبیا دارید یا نه

گرچه در حال حاضر هیچ داروی رسمی و توصیه‌شده یا درمان دیگری برای تریپوفوبیا وجود ندارد، درمان‌های دیگر فوبیا ممکن است مفید باشد.

یکی از محبوب‌ترین درمان‌ها برای فوبیا، یک تکنیک بالینی به نام مواجهه درمانی است. در این روش، مبتلایان به آرامی خود را در معرض چیزهایی قرار می‌دهند که باعث ایجاد شرایط آنها می‌شوند و در مقابل محرک‌های توهین‌آمیز تحمل می‌کنند.

در مورد تریپوفوبیا، این می تواند شامل تصور تصاویر ماشه ای مانند لانه زنبوری، سپس نگاه کردن به تصویر یک لانه زنبوری و سپس دیدن آن در زندگی واقعی باشد. 

هدف مواجهه درمانی رسیدن به نقطه ای است که قرار گرفتن در معرض محرک ها دیگر هیچ علامتی ایجاد نکند.

یکی دیگر از روش‌های محبوب برای درمان فوبیا و سایر مسائل ذهنی که ممکن است به تریپوفوبیا کمک کند، درمان شناختی-رفتاری (CBT) نام دارد. هدف CBT تغییر افکار، باورها و نگرش های اساسی است که منجر به رفتارهای مشکل ساز می شود.

CBT توسط حجم زیادی از تحقیقات پزشکی پشتیبانی می شود، که منطقی است زیرا افکار ما به اندازه کافی قدرتمند هستند که بر رفتارهای ما تأثیر بگذارند و باعث ناراحتی عاطفی شوند.

در مورد تریپوفوبیا، CBT می تواند برای زیر سوال بردن افکار و باورهای منفی و غیرمنطقی که هنگام نگاه کردن به تصویر محرک ظاهر می شوند، استفاده شود.

به عنوان مثال، یک فرد می تواند به این فکر کند که چگونه هیچ چیز خطرناکی در مورد غلاف دانه نیلوفر آبی وجود ندارد. بنابراین دلیلی برای داشتن افکار یا تداعی منفی با دیدن تصویری از یک غلاف وجود ندارد.

با این حال، کسانی که به دنبال تشخیص خود به صورت آنلاین هستند، باید محتاط باشند. برای یک چیز، تعداد زیادی سایت “محرک” وجود دارد. 

اگر شما فردی هستید که با چنین بیزاری دست و پنجه نرم می کنید، به سادگی جستجوی تریپوفوبیا می تواند تصاویر ناراحت کننده زیادی ایجاد کند – و کمک چندانی نمی کند.

یک زن – که از حدود 5 سالگی با تریپوفوبیا دست و پنجه نرم می کرد – نکاتی را به CNN ارائه کرد.

این زن که خود را Sue M معرفی کرد، در مورد برخی از نتایج جستجوی تریپوفوبیا گفت: «بسیاری از آن ها طعمه کلیک است، فقط راهی برای دریافت کلیک ها و نظرات. “اما آنها تاثیری که دارند را درک نمی کنند.”