10 مورد از عجیب ترین حیوانات

در این مجموعه، تعدادی از عجیب ترین و جذاب ترین موجودات طبیعت را خواهید دید.

همه موجودات به اندازه سایر موجودات در جهان قابل ستایش نیستند، به همین دلیل مهم است که ذهنی باز داشته باشیم. وقتی صحبت از حیوانات به میان می‌آید، برخی از آنها را می‌توان تنها به‌عنوان «عجیب» توصیف کرد که شبیه موجودات تصادفی از یک بازی رایانه‌ای هیولا هستند، در حالی که برخی دیگر فقط شبیه تلاقی بین دو گونه به نظر می‌رسند که هرگز نباید یا نمی‌توانستند از یکدیگر تلاقی می‌کردند.

پلاتیپوس

اولین نفر در لیست ما از 10 عجیب ترین حیوان جهان پلاتیپوس است. یک حیوان استرالیایی به نام پلاتیپوس از بقیه متمایز است. تمایز آنها از همه پستانداران دیگر چیزی است که آنها را یکنواخت می کند. 

پلاتیپوس ها مانند اکیدنا به دسته جداگانه ای از پستانداران به نام مونوترم تعلق دارند. طولی نکشید که طبیعت‌شناسان و دانشمندان اروپایی متقاعد شدند که پلاتیپوس به دلیل ظاهر عجیبش یک فریب است.

این موجود برای یک سبک زندگی نیمه آبی بسیار مناسب است. خز متراکم و ضد آب بدن براق و دم پهن و صاف حیوان را می پوشاند و آن را برای استفاده در آب و هوای سرد بسیار مناسب می کند. به عنوان سکان، پای عقب پلاتیپوس تا حدی تار و پود است و به آن‌ها اجازه می‌دهد در آب هدایت شوند. 

سوراخ‌های گوش و چشم‌هایی که هنگام غواصی حیوان بسته می‌شوند، در شیارهای پشت منقار مشخصه‌اش قرار دارند. ذخایر چربی در دم پلاتیپوس ذخیره می شود که برای حفاری و حرکت در اطراف نیز استفاده می شود.

پلاتی پوس ها دارای خارهای شاخی بر روی مچ پا هستند که به غده ای در قسمت بالایی پاهایشان متصل می شود و آنها را به یکی از معدود حیوانات سمی در جهان تبدیل می کند.

هنگام تغذیه، آنها از مواد درشت ته مانند سنگفرش و شن نسبت به بسترهای ریزتر مانند ماسه و سیلت ترجیح می دهند. 

زمانی که پلاتیپوس برای شکار غذا بیرون نیست، ترجیح می‌دهد در گودال خود در کنار رودخانه، رودخانه یا برکه بماند. مردم می توانند در شکاف های صخره ای و زباله های رودخانه ها پنهان شوند یا می توانند زیر ریشه گیاهان مجاور پنهان شوند.

سگ کوموندور

یکی دیگر از حیوانات عجیب سگ کوموندور مجارستانی است. آنها به دلیل کت سفیدشان با منگوله های سفید شبیه به دره های راست افاری هستند. کوموندوروک‌ها با وجود اینکه جثه بزرگ و هیکل حجیم همتایان مجارستانی خود را ندارند، به دلیل کت‌های سفیدشان با منگوله‌های سفید   ، حضوری قدرتمند دارند.

سگ با سر متوسط ​​و موهایی که بیشتر خصوصیات صورتش را پوشانده است، از بیرون به داخل شبیه موت به نظر می رسد. بالاتنه عضلانی و دم کاملاً صاف است.

گوسفند Racka از مجارستان دارای پوشش‌های فلاپی مشابهی هستند که از آنها در برابر شکارچیان و آب و هوای سخت محافظت می‌کند. کت سفید سگ به راحتی با گله های گوسفندان اطرافش ترکیب شد. کت کرکی توله سگ از سن هشت تا ده ماهگی شروع به پوشیدن می کند.

در نتیجه پرورش آن به عنوان محافظ گله، کوموندور به طور طبیعی به غریبه ها مشکوک است و از نوع خود محافظت می کند. امروزه کوموندور هم دوست خوب و هم سگ نگهبان خوبی برای انسان هایی است که از آنها محافظت می کند.

آموزش اولیه یک سگ در زمین های باز، زمانی که او را رها کردند تا تصمیمات خود را به نفع گله بگیرد، امروزه می تواند شمشیری دولبه در بسیاری از خانواده ها باشد. 

فرآیندهای فکری مستقل آن، کوموندور را با وجود هوشمندی و احساس امنیت عالی، انتخابی نامناسب برای بسیاری از خانواده‌ها کرده است. این لیست از 10 تا از عجیب ترین حیوانات بدون سگ کوموندور کامل نمی شود.

مارمولک گردن ریز

به مارمولک‌های آگامید مانند مارمولک‌های دم‌دار، « مارمولک‌های گردن‌دار»، «اژدهای دم‌دار» و «آگاماهای گردن وز» (Chlamydosaurus kingii) می‌گویند. آن منطقه از استرالیا و گینه نو تنها زیستگاه یک جمعیت از گونه است. کلامیدوزاروس سرده ای است که تنها یک گونه دارد.

زواید بزرگ اطراف گردن مارمولک که عموماً روی بدنش جمع شده است، نام این موجود را به خود اختصاص داده است.

به عنوان یک ساکن درخت، C. kingii اکثریت قریب به اتفاق وقت خود را در درختان می گذراند. بیشتر وعده های غذایی آن حشرات و حیوانات ریز مانند مگس است. خوردن گیاهان برای مارمولک‌های گردن‌دار یا همان‌طور که شناخته می‌شوند، غیرمعمول نیست، اما این یک اتفاق نادر است. 

با استفاده از رنگ‌های قهوه‌ای یا خاکستری که با لکه‌ها و لکه‌های تیره‌تر ترکیب شده‌اند، می‌توان به یک اثر خالدار شبیه پوست درخت دست یافت.

رنگ ها بسته به محیط اطراف مارمولک متفاوت است، بنابراین یک سایه جهانی وجود ندارد. مارمولک‌هایی که در محیط‌های خشک و پر از خاک رس زندگی می‌کنند، بیشتر رنگ‌های نارنجی، قرمز و قهوه‌ای را نشان می‌دهند، در حالی که مارمولک‌هایی که در محیط‌های مرطوب‌تر و گرمسیری زندگی می‌کنند، به احتمال زیاد قهوه‌ای تیره، خاکستری و برخی سبزها را نشان می‌دهند. رنگ آنها نوعی استتار است زیرا متناسب با محیط آنها است.

ضخامت پوستی که سر و گردن این خزندگان را می پوشاند بارزترین ویژگی این موجودات است. خارهای غضروفی بلند به استخوان های فک می چسبند و از شکل لبه گردن حمایت می کنند.

اکیدنا 

اکیدنا عضوی از خانواده مونوترم ها (پستانداران تخمگذار) است که به عنوان Tachyglossidae طبقه بندی می شوند. اکیدنا به عنوان مورچه خوار خاردار نیز شناخته می شود. علاوه بر پلاتیپوس، چهار گونه موجود اکیدنا تنها پستانداران زنده ای هستند که تخم می گذارند و اعضای راسته مونوترماتا هستند.

با این حال، آنها ارتباط نزدیکی با مورچه خواران واقعی قاره آمریکا ندارند (که همراه با تنبل ها و آرمادیلوها، کلونی مورچه ها و موریانه ها را به عنوان غذای اصلی خود می بلعند). اکیدناها بومی استرالیا و گینه نو هستند.

اکیدناها بین 20 تا 50 میلیون سال پیش، زمانی که برای اولین بار در صحنه ظاهر شدند، از یک مونوترم شبیه به یک پلاتی پوس فرود آمدند. با این حال، آنها از پیشینیان آبزی تکامل یافته است.

غارها و شکاف های موجود در صخره ها به عنوان محافظ برای اکیدناها عمل می کنند که نمی توانند دمای بیش از حد را تحمل کنند. زیر برس، ریشه ها و سایر زباله ها به عنوان مخفیگاه اکیدنا در طبیعت عمل می کنند. 

لانه‌های خرگوش و وومبت مکان‌های معمولی برای مخفی شدن آن‌ها هستند. یک اکیدنا منفرد دارای قلمرو بزرگی است که با چندین نفر دیگر مشترک است.

بله

آی آی یکی از منفورترین حیوانات روی کره زمین است. این میمون کوچک نیز یکی از جذاب ترین هاست. گونه ای به طول 14 تا 17 اینچ با دمی بلند که فقط در ماداگاسکار یافت می شود . با موهای محافظ که مایل به سفید است، دارای موهای بلند و سیمی است که رنگ آن از خاکستری تا سیاه در بدنش متغیر است.

با این حال، دندان های آن مانند جوندگان دائما در حال رشد هستند. مانند خفاش‌ها و سنجاب‌ها، آی آی برای یافتن راه خود از پژواک استفاده می‌کند و می‌تواند با سر درختان را بالا برود. دارای چشم های درشت و درخشان نارنجی یا خرمایی است که کروی هستند. همچنین دارای انگشت سومی است که از آن برای بررسی سوراخ هایی که با دندان های خود حفر کرده استفاده می کند و از آن سوراخ ها بیرون می آورد.

مردم منطقه یک گونه در حال انقراض را دوست ندارند زیرا فکر می کنند این یک شیطان است و در هر فرصتی آن را می کشد.

Axolotl

این گونه در ابتدا در تعدادی دریاچه از جمله دریاچه Xochimilco که در زیر پایتخت مکزیک مکزیکو سیتی قرار دارد، کشف شد.

بر خلاف بسیاری از گونه های دیگر دوزیستان، آکسولوتل ها برای رسیدن به بزرگسالی فرآیند دگردیسی را طی نمی کنند. بزرگسالان به جای تلاش برای ترک آب، زیر آب و آبشش می مانند.

آکسولوتل را فقط می توان در دره دریاچه های آب شیرین مکزیک، Xochimilco و Chalco یافت. تلاش‌های کنترل سیل منجر به تخلیه دریاچه چالکو شد و تنها کانال‌های دریاچه Xochimilco به‌عنوان شواهدی از وجود قبلی آنها باقی مانده است.

به ندرت پیش می‌آید که دمای آب در Xochimilco بیش از 20 درجه سانتیگراد (68 درجه فارنهایت) بالا رود، اگرچه ممکن است در زمستان به 6-7 درجه سانتیگراد (43-45 درجه فارنهایت) کاهش یابد.

در زیستگاه دریاچه Xochimilco، بررسی‌ها در سال‌های 1998، 2003 و 2008 6000، 1000 و 100 آکسولوتل در هر کیلومتر مربع را نشان داد.

یک شکار چهار ماهه در سال 2013 نتوانست هیچ بازمانده وحشی را پیدا کند. در کمتر از یک ماه، دو وحشی در شبکه‌ای از کانال‌هایی که از Xochimilco به شهر می‌ریزند پیدا شدند.

گسترش سریع مکزیکو سیتی فشار قابل توجهی بر دنیای طبیعی وارد کرده است. طبق فهرست قرمز سالانه گونه‌های در خطر انقراض IUCN، آکسولوتل اکنون در معرض خطر تلقی می‌شود. 

قورباغه مودار

مو و خز معمولا در پستانداران و برخی حشرات دیده می شود، اما به ندرت در دوزیستان یا خزندگان دیده می شود. یک استثنا قورباغه مودار است که معمولاً به عنوان ولورین یا “قورباغه کابوس” شناخته می شود.

زمانی که در حال تولیدمثل هستند موهای ران ها و پهلوهای خود را شبیه مو می کنند، یعنی زمانی که در وهله اول حدود 4 تا 5 اینچ طول دارند.

پاپیلاهای پوستی قورباغه مو نیستند، بلکه پاپیلاهای پوستی با شریان هایی هستند که به قورباغه کمک می کنند اکسیژن بیشتری جذب کند. وقتی قورباغه قورباغه است مانند آبشش کار می کنند. با توجه به نقش او به عنوان نگهبان تخم های همسرش پس از گذاشتن آنها، او به اکسیژن اضافی نیاز دارد.

علاوه بر این، این قورباغه دارای پنجه های گرگ مانند است که می تواند جمع شود. پنجه‌ها از استخوان تشکیل شده‌اند و تنها در صورتی می‌توانند به عقب بروند که قورباغه استخوان‌های انگشت پای خود را از بین ببرد و به چنگال اجازه دهد تا پوستش را سوراخ کند. 

پانگولین

در اینجا یک ورودی دیگر به لیست ما از 10 عجیب ترین حیوان برتر است. فولیدوتا یا مورچه خواران فلس دار پانگولین هایی هستند که از جنس فولیدوتا هستند. Manis، Phataginus و Smutsia سه جنس هستند که Manidae، تنها خانواده موجود را تشکیل می دهند. 

Phataginus و Smutsia که هر کدام دو گونه دارند، تنها دو گونه شناخته شده در جنوب صحرای آفریقا هستند. آنها می توانند تا 100 سانتی متر طول (12 تا 39 اینچ) رشد کنند.

تمام پستانداران شناخته شده فاقد پوسته های محافظ کراتین عظیمی هستند که روی پوست پانگولین ها، تنها حیوان شناخته شده دیگر با این ویژگی، یافت می شود. بسته به گونه، آنها ممکن است در حفره ها یا درختان توخالی زندگی کنند. در شب، پانگولین ها با استفاده از زبان دراز خود موریانه ها و مورچه ها را شکار می کنند و از آن برای شکار طعمه استفاده می کنند.

یک تا سه فرزند اغلب نتیجه مراسم جفت گیری یک تا سه فرزند است که حدود دو سال طول می کشد.

وقتی پانگولین بچه است، فلس‌های نرمی دارد که با بزرگ‌تر شدن سفت می‌شوند و ظاهری بشقاب مانند به آن می‌دهند. این فلس ها با فلس های خزندگان که از کراتین که همان ماده ناخن انسان و پنجه چهارپایان است، بسیار متفاوت است.

اوکاپی

یک گونه در حال انقراض از پستانداران آرتیوداکتیل بومی منطقه شمال شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) ، اوکاپی، که به عنوان زرافه جنگلی، زرافه کنگو یا زرافه گورخر نیز شناخته می شود، یک گونه در معرض خطر انقراض است.

اوکاپی ها دارای نشانه های راه راه هستند که شبیه به آنچه روی گورخرها یافت می شود، اما در واقع بیشتر به زرافه ها مرتبط هستند. آنها تنها دو خویشاوند موجود خانواده زرافیده ها هستند.

 در حالی که بیشتر اوکاپی ها در طول روز فعال هستند، تعداد کمی ممکن است در شب فعال باشند. آنها بیشتر وقت خود را تنها می گذرانند و فقط برای تولید مثل گرد هم می آیند. تمام گیاهانی که اوکاپی ها مصرف می کنند بومی منطقه ای هستند که در آن زندگی می کنند.

نرها و ماده ها بدون توجه به فصل، شیار و فحلی را تجربه می کنند. چرخه های فحلی هر 15 روز در اسارت تکرار می شود. یک گوساله مجرد معمولاً در پایان یک دوره بارداری 440 تا 450 روزه متولد می شود. 

مهدهای کودک برای نوجوانان مخفی نگه داشته می شوند و فقط بر اساس نیاز انجام می شوند. از شیر گرفتن نوزادانی که از سه ماهگی غذای جامد دریافت کرده اند در شش ماهگی اتفاق می افتد.

اسفنج

اسفنج یکی از آن بی مهرگان دریایی است که شبیه یک گیاه است اما در واقع یک موجود دریایی است. در واقع این اسفنج به قدری بیگانه به نظر می رسد که اصلا نمی توان آن را یک گیاه در نظر گرفت. 

هیچ سیستم گوارشی در این حیوان وجود ندارد، که شامل شبکه ای از کانال ها و سوراخ هایی است که با سلول هایی با تخصص های مختلف در هم آمیخته اند.

 سیستم عصبی یا مغز در این موجود وجود ندارد. سیستمی برای حرکت خون در بدن مانند انسان ندارد. هیچ اندام داخلی ندارد. 

این ارگانیسم تنها به این دلیل قادر به زنده ماندن است که جریان های اقیانوسی به آن غذا و اکسیژن می رسانند و زباله ها را از بین می برند.

750 میلیون سال پیش احتمالاً زمانی بود که اسفنج ها برای اولین بار از اجداد مشترک خود با بقیه حیوانات جدا شدند. اسفنج شناسی و مطالعه اسفنج ها، رشته مطالعاتی نسبتا جدیدی است. بدون شک، اینها جزو 10 حیوان عجیب و غریب جهان هستند.