مارمولکی که هم تخمگذار و هم بچه زا است

مارمولک سه انگشتی از جمله گونه های انگشت شماری هستند که می توانند تخم بگذارند و بچه زا باشند. اما آنها ممکن است تنها کسانی باشند که هر دو را در یک بستر واحد انجام دهند.

در نگاه اول مشخص است که اسکینک سه انگشتی یا سایفوس اکولیس موجودی غیرعادی است. این خزنده کوچک نه تنها شبیه تلاقی سمندر و مار است، بلکه این گونه بومی استرالیایی ممکن است هنوز در حال تکامل باشد.

بر اساس گزارش VICE ، محققان یک مادر پوست سه انگشتی را مشاهده کردند که به تعداد مساوی تخم گذاشته و در همان بستر بچه زنده به دنیا آورد. اولین نمونه ای از این دست که تاکنون برای دانشمندان شناخته شده است.

در مطالعه خود، محققان پیشنهاد کردند که این تطبیق پذیری خارق العاده در پوست های سه انگشتی می تواند نشانه ای از این باشد که در حال تکامل در مقابل چشمان ما است.

کامیلا ویتینگتون، زیست شناس تکاملی در دانشگاه سیدنی، یکی از نویسندگان این کتاب، می گوید: «ما نمی دانیم که تکامل به کدام سمت می رود. در برخی محیط‌ها، تخم‌گذاری ممکن است سودمندتر از تخم‌گذاری باشد. در آن شرایط، پیش‌بینی می‌کنیم که تخم‌گذاری ادامه خواهد داشت.»

این مطالعه که در اوایل مارس 2020 در مجله Molecular Ecology منتشر شد ، گونه‌های مارمولک قهوه‌ای رنگ را به‌عنوان «شکل واسط» بین حیوانات تخم‌گذار و حیواناتی که بچه زا هستند توصیف کرد.

پوست سه انگشتی یکی از تعداد انگشت شماری از گونه هایی است که قادر به تولید مثل دوقله ای هستند. به این معنی که گونه های آنها به تخم گذاری معروف است که تخم گذاری نامیده می شود و همچنین می تواند جوان زنده به دنیا بیاورد که به عنوان زنده گیری شناخته می شود.

پیش از این، محققان قبلاً در Biology Letters اظهار کرده بودند که پوسته‌های سه انگشتی ممکن است از «تقویت تخم‌ریزی اختیاری» استفاده کنند، به این معنی که از هر روش تولید مثل بسته به محیط یا سایر عوامل استفاده می‌کنند.

این با جمعیت های مختلف پوست سه انگشتی در استرالیا مطابقت دارد. تاکنون، به نظر می‌رسد که جمعیت‌هایی که در منطقه متروی سیدنی زندگی می‌کنند معمولاً تخم‌گذاری می‌کنند. در حالی که جمعیت‌های ساکن در ارتفاعات نیو ساوت ولز، جایی که محیط خنک‌تر و مرطوب‌تر است، معمولاً فرزندان زنده به دنیا می‌آورند.

این یک نمایش خیره کننده از انطباق در سطح بالا و احتمالاً همانطور که ویتینگتون و همکارانش پیشنهاد می کنند، نمایشی از تکامل است.

ویتینگتون گفت: “فرضیه تکاملی برجسته ای به نام “فرضیه آب و هوای سرد” وجود دارد که بیان می کند که زنده بودن ممکن است در آب و هوای سردتر مفید باشد و به نظر می رسد توزیع این مارمولک ها با این پیش بینی مطابقت دارد.

با این حال، چیزهای زیادی در مورد زیست شناسی این مارمولک ها وجود دارد که هنوز یک رمز و راز است که هنوز نمی توانیم با اطمینان بگوییم – به همین دلیل است که ما به کار روی این گونه ادامه می دهیم.

از نظر تاریخی، از نظر انتقال تکاملی از تخم‌زایی به زنده‌داری، حداقل 150 مورد از وقوع چنین تکاملی در میان مهره‌داران وجود داشته است. اولین گونه های جانوری لایه های تخم بودند که به مرحله لاروی رشد جنینی خارج از بدن والدین بستگی داشت.

سپس، طی صدها میلیون سال تکامل، آن روش تولید مثل تغییر کرد. برخی از حیوانات شروع به رشد جنین های خود در داخل بدن خود کردند. تغییری در تولید مثل که بسته به مجموعه ای از عوامل برای گونه ها، مزایا و معایب دارد.

بنابراین، آیا این بدان معناست که گونه‌های زایشی دوقلوی پوست سه انگشتی در نهایت کاملاً زنده می‌شوند؟ خب، دانشمندان نمی توانند به طور قطعی بگویند زیرا نحوه تکامل گونه ها دقیقاً قابل پیش بینی نیست.

جنین‌های پوست سه انگشتی هنگام تخم‌گذاری حتی قبل از بیرون ریختن تخم‌ها از مادر نسبتاً رشد یافته‌اند. که می‌تواند نشان دهد که گونه‌های مارمولک ممکن است نشانه‌هایی از تکامل به سمت حالت زنده‌زا را نشان دهند.

ما این گونه همچنان می‌تواند توانایی‌های تخم‌گذاری خود را حفظ کند – حتی پس از تبدیل شدن به زنده‌زا – اگر شرایط برای تخم‌گذاری مفیدتر باشد.

ویتینگتون توضیح داد: «ما پیش‌بینی می‌کنیم که به دلیل شباهت‌هایی که در بیان ژن پوست‌های سه انگشتی تخم‌گذار و زنده‌دار وجود دارد، «معکوس‌ها» از بازگشت زنده به تخم‌گذاری ممکن است.

مهم نیست این مارمولک های جذاب از کدام سمت بروند، باز هم در بازی بقا برنده خواهند بود.