باستان شناسان در لهستان بقایای یک خون آشام قرن 17 را کشف کردند

این اسکلت در پین، لهستان با یک داس در گلویش و یک قفل روی انگشت پا کشف شد.

باستان‌شناسانی که در محوطه‌ای در نزدیکی پین، لهستان کار می‌کنند، اخیراً یک اثر شگفت‌انگیز از شوق خون‌آشام اروپای شرقی در قرن هجدهم را کشف کردند. در یک قبرستان کوچک، جسد زنی را یافتند که با داس در گردنش و قفلی روی پنجه پای چپش دفن شده بود.

مانطور که هریتیج دیلی گزارش می‌دهد، گزارش‌های ادعایی درباره خون‌آشام‌ها در قرن هجدهم در اروپا به اوج خود رسید .

قدمت این قبر خاص به قرن هفدهم می رسد، قبل از اینکه ترس از خون آشام ها به اوج برسد. با این حال، برای کارشناسان روشن است که هر کسی که این زن ناشناس را دفن کرد، تمام تلاش خود را کرد تا مطمئن شود که او از مردگان بازنخواهد گشت.

داریوش پولینسکی، پروفسور دانشگاه نیکلاوس کوپرنیک، توضیح داد که بر اساس نحوه قرارگیری بدن و داس، اگر زنی بخواهد از قبر بلند شود تا زنده‌ها را به وحشت بیندازد، احتمالاً قصد قطع سر زن را دارد.

پولینسکی به دیلی میل گفت: «داس را صاف نمی‌گذاشتند، بلکه به گونه‌ای روی گردن قرار می‌دادند که اگر فرد متوفی سعی می‌کرد بلند شود، احتمالاً سرش بریده می‌شد یا زخمی می‌شد . »

سوابق اسطوره های مرده در اروپای شرقی به قرن یازدهم بازمی گردد، اما در برخی مناطق، این افسانه ها آنقدر رایج بود که باعث ایجاد هیستری در بین مردم می شد. این منجر به بسیاری از اتهامات خون آشام علیه کسانی شد که به طور نابهنگام مردند – به ویژه با خودکشی.

این هیستری چنان برجسته شد که در پایان قرن هفدهم، در سراسر لهستان، شیوه‌های تدفین عجیب و غریب در پاسخ به «شیوع» خون‌آشام‌ها به کار گرفته شد و بسیاری از اجساد پس از مرگ مثله شدند.

برخی از کارشناسان بر این باورند که دندان های بیرون زده اسکلت ممکن است چیزی باشد که زن را به عنوان یک خون آشام یا جادوگر در زندگی نشان داده است.

پولینسکی می‌گوید: «راه‌های دیگر برای محافظت در برابر بازگشت مردگان عبارتند از: بریدن سر یا پاها، گذاشتن صورت متوفی برای گاز گرفتن در زمین، سوزاندن آنها و کوبیدن آنها با سنگ».

جالب اینجاست که خون‌آشام زن که توسط تیم دانشگاه نیکلاس کوپرنیک کشف شد، کلاه ابریشمی نیز بر سر داشت – یک کالای لوکس در قرن هفدهم. این نشان می دهد که او احتمالاً از موقعیت اجتماعی بالایی در جامعه خود برخوردار بوده است.

این امر بیشتر از نظریه‌های جدیدتر حمایت می‌کند مبنی بر اینکه افرادی که در این دوره به آنها برچسب “خون آشام” داده می‌شد، غریبه یا تازه وارد در شهرها نبودند که مورد سوء ظن و بی اعتمادی مردم محلی قرار گرفتند. بلکه خود اهل محل بودند.

کشف مشابهی در منطقه شمال غربی لهستان چندین سال پیش نیز بینش بیشتری در مورد چگونگی و چرایی این تدفین های عجیب و غریب توسط ساکنان ارائه می دهد.

مجله Per Smithsonian ، در سال 2014، محققان شش اسکلت دیگر را در یک قبر در شمال غربی لهستان کشف کردند که هر کدام یک داسی روی بدنش گذاشته شده بود.

پس از انجام تجزیه و تحلیل بیوژئوشیمیایی استخوان ها، آنها به کشف شگفت انگیزی دست یافتند: شش “خون آشام” همگی اهل آن منطقه بودند و نه، همانطور که قبلاً تصور می شد، غریبه هایی که شهرنشینان محلی نسبت به آنها احتیاط می کردند.

محققان در آن زمان گزارش دادند: «این افراد به دلیل هویت غیر محلی‌شان مشکوک به خون‌آشام شدن نبودند، اما درعوض، به‌عنوان اعضای جامعه محلی، در بافت‌های اجتماعی دیگری به آنها بی‌اعتماد بودند»

شناسایی منبع این بی اعتمادی برای محققان دشوار است. اما نویسنده اصلی این مطالعه، لسلی گرگوریکا، این نظریه را مطرح کرد که برچسب خون آشام ممکن است به اولین قربانیان اپیدمی وبا داده شده باشد که در آن زمان در سراسر اروپا رایج بود. 

گرگوریکا گفت: «مردم دوران پس از قرون وسطی نمی‌دانستند بیماری چگونه گسترش می‌یابد. و به جای توضیح علمی برای این همه‌گیری‌ها، وبا و مرگ‌های ناشی از آن توسط ماوراء طبیعی – در این مورد، خون‌آشام‌ها توضیح داده می‌شود. “

همین توضیحات ماوراء طبیعی به عنوان توجیهی برای قرار دادن داس در اطراف اجساد متوفی نیز عمل می کند. بله، آنها برای محافظت از زنده ها در برابر مردگان قرار گرفتند. اما آنها همچنین به عنوان راهی برای محافظت از متوفی در برابر نیروهای شیطانی عمل کردند.

محققان به Daily Mail می‌گویند: «طبق حکمت عامیانه، داس از زنان در حال زایمان، کودکان و مردگان در برابر ارواح شیطانی محافظت می‌کند. همچنین در مراسمی که برای مقابله با جادوی سیاه و جادوگری طراحی شده بودند، نقش داشت.

اسکلت جدید خون آشام زن برای مطالعات باستان شناسی بیشتر به دانشگاه تورون فرستاده شده است.