چرا مردم اروپا در قدیم مومیایی های مصری را به عنوان دارو مصرف می کردند؟

مومیایی ها برای 500 سال داروی تجویز شده در اروپا بودند.

چرا مردم فکر می کردند که آدمخواری برای سلامتی آنها مفید است؟ پاسخ، نگاهی اجمالی به عجیب‌ترین شکاف‌های تاریخ اروپا دارد، در زمانی که اروپایی‌ها شیفته مومیایی‌های مصری بودند.

اجساد باندپیچی مصریان باستان با توجه به این باور که ابتدا بقایای انسان‌های بانداژ شده می‌تواند هر چیزی را از طاعون ببونیک گرفته تا سردرد را درمان کند، و سپس با ایده‌های هولناکی که مردم ویکتوریا درباره سرگرمی‌های بعد از شام داشتند. قرون وسطی تا قرن 19

شیدایی مومیایی

ایمان به اینکه مومیایی‌ها می‌توانند بیماری را درمان کنند، قرن‌ها مردم را به خوردن چیزی که  طعم وحشتناکی داشت سوق داد.

مومیا، محصول تولید شده از اجسام مومیایی شده، یک ماده دارویی بود که  برای قرن ها مصرف می شد.

 توسط غنی و فقیر،  موجود در مغازه های داروخانه هاو از بقایای مومیایی‌هایی که از مقبره‌های مصری به اروپا آورده شده‌اند، ایجاد شده است.

در قرن دوازدهم، داروسازان از مومیایی های زمین برای خواص دارویی ماورایی خود استفاده می کردند. مومیایی ها برای 500 سال آینده یک داروی تجویز شده بودند.

در دنیای بدون آنتی بیوتیک، پزشکان جمجمه، استخوان و گوشت را برای درمان بیماری های ناشی از  سردرد تجویز می کردند. برای  کاهش تورم یا درمان  طاعون.

همه قانع نشدند. گای دولافونتن یک پزشک سلطنتی، شک داشت که مومیا دارویی مفید باشد و مومیایی های جعلی ساخته شده از دهقانان مرده در اسکندریه را در سال 1564 دید. او متوجه شد که می توان مردم را فریب داد. آنها همیشه مومیایی های باستانی واقعی را مصرف نمی کردند.

اما جعل‌ها یک نکته مهم را نشان می‌دهند: تقاضای مداوم برای گوشت مرده برای استفاده در پزشکی وجود داشت و عرضه مومیایی‌های واقعی مصری نمی‌توانست پاسخگوی این امر باشد.

در قرن 18 داروسازان و گیاه‌پزشکان  هنوز در حال پخش داروهای مومیایی بودند .

داروی مومیایی

همه پزشکان فکر نمی کردند که مومیایی های قدیمی بهترین دارو را ساخته اند. برخی از پزشکان معتقد بودند  که گوشت و خون تازه نشاطی داشت که مرده‌ها فاقد آن بودند.

این ادعا که تازه حتی نجیب ترین اشراف را نیز به بهترین وجه متقاعد می کرد. پادشاه انگلستان  چارلز دوم  پس از تشنج، داروهای ساخته شده از جمجمه انسان را مصرف می کردند و تا سال 1909، پزشکان معمولاً از جمجمه انسان برای درمان بیماری های عصبی استفاده می کردند.

برای نخبگان سلطنتی و اجتماعی، خوردن مومیایی یک  داروی سلطنتی مناسب به نظر می رسید همانطور که پزشکان ادعا کردند مومیا از فراعنه ساخته شده است. 

شام، نوشیدنی و نمایش

در قرن نوزدهم، مردم دیگر از مومیایی‌ها برای درمان بیماری استفاده نمی‌کردند، اما ویکتوریایی‌ها میزبان «مهمانی‌های باز کردن بسته‌بندی» بودند که در آن اجساد مصری برای سرگرمی در مهمانی‌های خصوصی باز می‌شدند.

اولین لشکرکشی ناپلئون  به مصر در سال 1798 کنجکاوی اروپایی ها را برانگیخت و به مسافران قرن نوزدهم به مصر اجازه داد تا مومیایی های کامل  را به اروپا بازگردانند.

ویکتوریایی ها  مهمانی های خصوصی برگزار کردند اختصاص داده شده به باز کردن بقایای مومیایی های مصر باستان.

رویدادهای اولیه باز کردن حداقل یک روکش از اعتبار پزشکی داشتند. در سال 1834 جراح  توماس پتیگرو  یک مومیایی را در کالج سلطنتی جراحان باز کرد. در زمان او  کالبد شکافی و عملیات در ملاء عام انجام شد و این باز کردن تنها یک رویداد پزشکی عمومی بود.

به زودی، حتی تظاهر به تحقیقات پزشکی از بین رفت. در حال حاضر مومیایی ها دیگر دارویی نبودند، بلکه هیجان انگیز بودند. میزبان شامی که می توانست در حین باز کردن بسته بندی، حضار را سرگرم کند، آنقدر ثروتمند بود که یک مومیایی واقعی داشته باشد.

هیجان دیدن گوشت و استخوان‌های خشک شده همه را به وجد می آورد وبه سمت بسه بندی تابوت هجوم می آوردند که محل آن چه در یک خانه شخصی یاتئاتر دانش آموزی می بود .

نفرین مومیایی

مهمانی های باز کردن مومیایی با شروع قرن بیستم به پایان رسید. به نظر می رسید این هیجانات بد ذوق و نابودی اجتناب ناپذیر بود .بقایای باستان شناسی تاسف بار به نظر می رسید.

سپس کشف مقبره توتانخامن به یک جنون دامن زد که هنر دکو را شکل داد طراحی در همه چیز، از نقوش درب ها در ساختمان کرایسلر گرفته تا شکل ساعت های طراحی شده توسط کارتیه. مرگ ناگهانی لرد کارناروون در سال 1923، حامی اکسپدیشن توتانخامن، به دلایل طبیعی بود اما به زودی به خرافه جدیدی نسبت داده شد – ” نفرین مومیایی 

مومیایی های مدرن

در سال 2016، جان جی جانستون، مصر شناس، میزبان اولین باز کردن  بسته بندی عمومی بود  یک مومیایی از سال 1908. بخشی از هنر، بخشی علمی، و بخشی نمایشی، جانستون بازآفرینی همه جانبه‌ای از حضور در یک باز کردن بسته‌بندی ویکتوریایی خلق کرد.

تا جایی که ممکن بود بی مزه بود، همه چیز، از Bangles’ Walk Like یک مصری که با بلندگوی بلند بازی می کرد تا صدای شرکت کنندگان با جین مستقیم.

مومیایی فقط یک بازیگر بود که در باند پیچیده شده بود، اما این رویداد یک ترکیب حسی هولناک بود. این واقعیت که این رویداد در بیمارستان سنت بارت در لندن رخ داد، یادآوری مدرنی بود که مومیایی‌ها از حوزه‌های بسیاری از تجربیات، از پزشکی تا وحشتناک عبور می‌کنند.

امروز، بازار سیاه قاچاق آثار باستانی – از جمله مومیایی – ارزشی در حدود  3 میلیارد دلار دارد.

هیچ باستان شناس جدی یک مومیایی را باز نمی کند و هیچ پزشکی خوردن آن را پیشنهاد نمی کند. اما فریب مومیایی همچنان قوی است. آنها هنوز برای فروش هستند، هنوز مورد بهره برداری قرار می گیرند و هنوز یک کالا هستند.